Meteliğe kurşunduya insanların gözündeki değeri
Sen ki bir patron edasıyla dolaşıyorsan bu ahi-evrende
ve yalnızca düştüğün an farkına varıyorsan dizleri kanıyanları
Aldığın nefes ciğerlerine dolan o hava,herşey boş...
Oyun hamurların sanıp karşındaki kalpleri,
Bilmiyorsun daha neyin ne olduğunu
Çalıverdin kalbimi belli ki hırsızsın
Gözlerindeki yalan kaybetmemiş tortusunu
Sen,seni seven kalplerden bıkmışsın..
Sorunun,derdin ne anlamadım
Kaldırmışım ellerimi,dirseklerimden kırmışım kollarımı böyle,tam dövüş tutacak gibi değil,tam ağlayacak gibi hiç değil..
N'apsam der gibi daha çok... hiç konuşmadan susmuş gibi ya da bildiği herşey başına gelmişçesine pişman.Hiç büyümeden küçülmüş gibi hayatta..boşa kürek çekmişim der gibi.Hiç sevilmeden sevip,sevilip sevmemiş gibi..tam teşekkürlü bi oyunun ortasında ebe gibi,kimsenin yerini bilmeden,görmeden aslında,aramak bile istemeden,bulamadım demek gibi...
Seviyorum ben kendimi hayatımı mükemmel yaşıyorum diye kendine yalan atmak gibi.Sevgiye herşeyden muhtaç ama ben böyle mutluyum,ben bana yeterim der gibi..
işte böyle yalancı,bu kadar yalnız,böyle çaresiz biriyken bile herkesin bana inandığı,güvenip durduğu,kendinden bile çok değer verdiği bir insan olarak yaşamak,herşeye rağmen yine de zor hayatta...
Gittiğin gün bitti anlayışlar
Senden sonra ben yine değiştim
Saymıyorum artık olduğum yerde
Dönsende geri beni bulamazsın
O içine çektiğin kokumu yeniledim
Benim boğazımdan geçmez dediklerinin geçtiği gün
ve bana ters böyle şeyler dediklerin tut ki olmuşsa
Sözüm ona şerefinden ödün(ç) verdiysen
Boş dostum eyvallah,herkes kendi yoluna...
Çözüldüyse bir bakışa uçkurunun ipi
Hastalık gibi olsun aşkımız
tekrarlasın,
üstelesin,
hatta yataklara düşürsün...
hiç iyileşmelim! !
Ağarıyor tan yeri,en olmaz dediğim geceler bile aydınlanıyor.
Güneş ben doğuyorum diyor geceye inat,sen git.
Kasvetini bozuyor çaresizliğin,yeni umut yeni düşler getirdim sana diyor hadi aç bencereni ya da hemen çıkıver dışarı.
Görüyorsun ya hiç te zor şeyler istemiyorum senden.
Beni sevmek zorunda değilsin ve sevme de zaten yoksa alışamazsın gitmelerime,üzülürsün!
istemem çocuk gülüüşlü kal...
Çocukluk etme diyordun! ! Oysa yaşayamadığım çocukluğumu yaşıyordum sende,bilmiyordun.Bilseydin utanır,söylemezdin...
Sayısız düşün dağınık kırıklığı var saçlarımda.
Bir tebessümüm binbir teşebbüse dönüşmüş meğerse,bilemedim.
Gülmek böylesine zorken bu kentin ağlayışlarında
İmkansızı başarmak yetmiyormuş,yetinemediğinde fark ettim.
Kahır dolu bir yalan,meşin parçasında gerilen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!