Yavaşça kapanıyor kapılar
İçimde bir deniz çoktan kabarmış...
Herkes haklı oluyor karşına geçince
Sen derdini kimselerle payşalamıyorsun
Ben sevmeyi bilmiyor muyum ne? Belki yaşamayı da.Eğer biliyor olsam bu kadar zorlanmam herhalde,ya da zorlanıyor muyum ki? onu da bilmiyorum
Kafam çok karışık gerçekten bu kesin ama sevmem kararsızlığı.Ben...sanırım sürekli vızıldayıp duruyorum.Zaten kimsenin umrunda da değilim.
''Ha konuşmuşum dökmüşüm içimi, ha susup eğmişim başımı''... ne fark ediyor ki! !
Ey hayat; Yaşadım diyelim, yaşam denilen bu karmaşada
Göreceğimi de çoktan gördüm aslında
Bir kayboluştu gözlerimde hayalin
Silik bir yazı,mavi bir düştü yüreğimdeki çığlık
Boya çaldın hayallerime sen,
herşeyi kirlettin...
Sonuna kadar giderim diyorsun
Sonu yok görmüyorsun
Nasıl olcak bilmiyorsun
İşim olmaz senle benim...
Güneş doğuyor...
sonra sen geliyorsun
İlk lafın hep nasılsın oluyor
Sonra koyu bir muhabbet alıp gidiyor bizi
Sanki; yaşanmamışlıklarımızı yaşatıyoruz gözlerimizde
Küçükken dinlediği o masalları
Günü geldiğinde anlatacak kadar büyümüşse,
Kaçacaksın o insandan,
(Ki yaşatmasın) ...
Her sabah aynı kaş aynı kirpik,
ki değişse peki...
eser kalmaz mı yine acıdan? ?
Yüzüme çarptığım her damlada geçmişten izler...
Yarabbim,kaç kez aynı kabustan uyanır bir insan...
Yalanmış...
Sevdiğini söylemen yalanmış
Uğurumda ölmeler yalanmış
Ne bir doğru ne bir gerçek
Yalanmış herşey yalanmış...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!