Tarif edemediğim o duygu,
Belki dediğim zamanlardaki gibiydi,
Öte yandan meşru umuttu,
Yaşamın kisvesi gibiydi.
Kandırmıştık kendimizi,
Tertip hazır, yolculuk başladı
Ah ne kanayan yara
Yolculuk uzun, dinmesin bu fırtına
Bir zamanlarki iskelenin
Umrunda değil bu rüya
Ölüm istedi her an kalbiyle
Donuk suratla kendisi bile
Titrek elleri yazmaya koyuldu
İşleyişinde ölüm var,titreyişinde
Kendisi gibi esen rüzgarda
Gözlerini yeni açmışken sabaha
Bir anı aldım geçmişten
Görememiş gözleri ağlakken
Düşlediği oluşların ilklerini seçerken
İlkler bende hep
Aradım bulamadım,
Kadıköy ün tam ortasındayım,
Kalabalığına esir düşmüş,
Çalgıcıları arasındayım.
Koş kalkıyor uzaktan vapur,
Ah benim sessiz çığlığım
Yan yanalıktan mustarip oluşum
İçimde, sana sarılıp ağlamanın
Çığlıkları var, kulaklarımı kanatıyor
Ah bir bilsen, kendini unutursun
Hayatım bir sondan ibaret,
Gülün solması acı gerçek.
Düşlerim bir sonbahardan,
Yaprakların gösterisinden ibaret.
Donup kalmak sonsuz düşünceyle...
Nice insanlar görülmüş,
Hepsi birbirinden kifayetsiz,
Ben bir insan görmüşüm,
Nefsi müdahalesi,
Kanında karış karış.
Unuttum kendimi o gün
Esir alınmış gibi.
Nerdeyim ben peki?
Ateşlerde mi yanıyorum?
Bir ihtimal sürükledi beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!