Anı XV -Mercedes’in Kırbacı

Gençlik rüzgarlarının başımızda estiği
Bir zamanlar yaşanmış, gerçek bir hikayedir.
Uzaklarda kalsa da, güneşli estetiği
Bir anıyla kendini asla unutturmayabilir.

İzmir’de bir Çankaya… güneşte yanmış kaya
Suyu terk etmiş gibi buharlaşmış bir deniz
Nereden düştüm derken köyden ben bu sahraya
Bir antenden dökülen şarkılardan kaldı iz…

Tenha idi gezdiğim dört yol ağzı o anda
Camekanlar, fantastik oyunlara soyunmuş
Alıcıya göz kırpan türlü mallar bir yanda
Küsurlu bedelini ucuz diye yutturmuş

O zamanlar nerdeyse saatte bir geçerdi
Asfalt yolda süzülen şanslı otomobiller
Geniş kaldırımlarda insanlar çekinmezdi
Uyandırmazdı sizi hayalinizden ziller

Hayranlıkla büyülü bir vitrine dalmışken
Köşeden bir Mercedes hızla aldı virajı
Arka çamurluğunda iki metre bir anten
Kaldırımı süpürdü yaylanınca kırbacı…

Kaldırımda doğaldır o anda naçiz gövdem
Ve bendeniz de, vardım… ne talihsiz bir andı…
Kırbacın tesirine nasıl kötü söylemem
Baldırıma vurunca acayip canım yandı.

Çekerek kamçısını tenimden aynı hızla
Uzaklaştı Mercedes bir çırpıda tam gazla.
Şaşkınlığım büyürken tozu dumana katıp
Birdenbire sır oldu Hızır gibi, tıpatıp…

Her halde bir şımarık aile çocuğuydu…
Bir zaman acısını duydum bizim baldırın
Epey dinleyip durdum antenin savurduğu
Çizdiği izi kalmış tenimde şarkıların…

İzmir-Kasım-2008