Anı-XI- Şiiri - Ekrem Bozkurt

-XXII-Son Görüşememe

Takvimlerden dökülen, bir yaz günü… aslında.
Ve ömrün eriyişi, hayatın potasında…
Dolu dizgin giderken yaşam kumkumasında
Bütün düzen ve çarklar işlerken rotasında…
Hal o ki, askerdeyim Amasya… kasatura…
Kötü haberler duyar kulağım memleketten
Uzun zamandır hastaydı zaten babam…

Ağırlaşmış… dediler.

Dağıtıma bir iki gün kalmış oysa,
Gelsen dert gelmesen dert
Dünya gözüyle eğer istersen son kez görmek…
Üstelik param da yok cep delik cepken delik
Meteliğe bir kurşun atacağım üstelik…
Canım burnuma gelmiş, serseri deli mayın
Burnumdan soluyorum…sakın duman sanmayın…
Sıkıyor yüreğimi, bir acaip cendere
……….

‘’iyi biraz’’ dediler aldığım telefonda
Erteledim iznimi, bıraktım dağıtıma…

‘’Zaten iki gün sonra döneceğiz.’’ düşüncem.
Param olmadığını tekrarladım içimden…
Dişlerim gıcırdamış… kim duyar bu öfkeyi…
………..

Sanırım; bir gün erken gelivermiş: Azrail…

Buluşmuş Tanrı’sıyla, benim zavallı babam
Dağıtıma dönmemi fazla bekleyememiş…
………..

Bir kuş gibi çırpınarak yüreğim benden hızlı…
Pır pır ederek uçtu…uçtu ama…nafile.
Bir gün gecikmeyle ben dönebilmiştim eve.
Geldiğimde beni bir mezar karşılamıştı…
Gövdesinden boşalan yeri hasret kapmıştı.

Mümkün olmadı görmek… zavallı babacığım
Son pişmanlık faydasız biliyorum elbette.
Lakin elde değil ki…elde mi üzülmemek…
İsterdim ki son bir kez mübarek ellerini,
Öpseydim doya doya… kucaklasaydım seni…

İzmir-Nisan-1994
04.04 1994