Anı taşıyan nehir Şiiri - Veysel Çakır

📝 ANI TAŞIYAN NEHİR ✒️
Kaç kere tövbe ettim adını anmamaya
Denize gömdükçe aşk, su yüzüne çıkıyor
Kaç kere tövbe ettim bir daha yanmamaya
Anı taşıyan nehir içerime akıyor

Beni unutan akıl seni hiç unutmuyor
Sabah ile akşamım birbirini tutmuyor
Geceler gözlerimi daha da uyutmuyor
Fırın oldu buralar bedenimi yakıyor

Anlatsam da anlamaz kimseler uğraşımı
Heba ettim geçmişi yaşamadım yaşımı
Boyun büküp sevdaya öne eğdim başımı
Beynimin ortasına çivisini çakıyor

Bunca zaman bekledim belki rüyadır diye
Sabrın sonu selamet ve de ziyadır diye
Mahsun kulun silahı bizce duadır diye
Tutkularım dünyayı üzerime yıkıyor

Kendi mahareti mi güzelliği ceylanın
Bodrum'a hasretligi reva mıdır Muğla'nın
Kulu böylesi sevmek gücünedir Mevla'nın
Asi yürek yine de bildiğini okuyor

01/07/2024 Veysel ÇAKIR