Anı sentez (Zahide'm)

Nerede Zahide’m dense
Aklım mahpusa düşer fikrim firara
Gönlüme fidanlarımız
O genç yaşında, aklı başında çınarlarımız.

Bir gün coşar yüreği gencecik Öner'in
Kendince bir nakaratla Zahide'ye başlar

'Zahide’m, Zahide’m ben nereye gideyim
Bırakmaz bu zalimler ben evime gideyim.'

Sesi hoştur, avazesi mahpushaneyi tutmuştur
Hançeresine ikinci soluk körük gibi dolmadan
Başefendi vurur sesine kelepçeyi Öner susar

Deniz geçmektedir koridordan koğuşuna
Merak eder durur, türkünün apansız susuşuna
Gardiyanı görür dikilmiştir Öner'in başına
'Türküler yasaklanmaz özgürlük savaşına'

Gardiyan susar, Öner türküye yeniden başlar
Katılır Öner'e avludaki tüm mahpus arkadaşlar

Ne zaman Zahide bir yerde söylense
Öner'le Deniz aklıma gelir nedense.

(6 Mayıs Deniz'leri anma günün de Öner YAĞCI'nın  bir anısı olarak anlatığından aklımda kalanlar, Bağışlaması dileği ile.)