Anı Sarkacı Şiiri - Mehmet Doğanay 2

Her parçamız bir zaman kuyusunda unutulmuş.
Büyüdükçe eksildik,
Bir parçamiz hep dün.
Cebimizde durgun bir zamansayar
Boynumuzda dünden bir takvim,
Gittikçe ağırlaşan.
Şaraplaşan bu bedbaht ruh,
Kaç kez doğdu, bedenimden kaç yıl geride?
Kulağımda eski bir ezgi.
Gündoğdu ve battı tenime.
Zaman sardı,
Gündüzüme geceyi
Dikenli günleri ile uzayıp kısalırken Gölge uzayan tek şey saçlarım,
Kısalan tek şey ömür değildi
Ve
O kokulu anılar dün ile bugün arasında Bir kadim bir köprü
Ben geçmeyen geçmişimin alnından öperek atlıyorum yarınlara!