Ovacıktan Baba dağa uzanan patika
Ölü denizin tepesine kadar taşıdı bizi,her yer göz alabildiğine deniz.
Kalbim bir martı gibi,kanat çırpıyor
Patika dağlara kalbim evine dönüyor.
Uçurumdan Kelebekler vadisine bakarken akşam üzeri
Bilmezler aslında karanlığın nereden geldiğini
Bir köşeye gizleyip kendimi yalnızlığımı salıyorum dışarı.
Ateşte oluşan köz unutamadığım geçmiş acılar denizden yükselen buğu,başımızı ağrıtacak kadar içilen içki
Kabak koyuna giderken duyduğum davul zurna sesi düğün habercisi iki sohbet azıcık bahşiş
Cemalin ruhuyla oynadığı Muğla zeybeği
O mu döndü
Dünyamı Ona uydu bilmiyorum.
Yürüdük kumsalda sahilde bıkmadan bir şeyler arayan Deniz
ve yolu dağlara doğru giden biz.
Yola düşme vakti gelince kıvrılarak giden patika bulutlara taşıyor bizi Alınca ya
Son demini yakalamak Günün
Güneş ve biz aslında aynı yerdeyiz.
Zamanı geri döndürmek mümkün mü? diye sorarken binlerce yıl öncesinin sokaklarında buldum kendimi sütunlar,kaldırım taşları,evler öteki dünyaya giden kayıklar gibi mezarlar. Sdyma
Baykuş sesi hakim olunca geceye uykuya doğru yöneldi yol bilemez ki insan kümes olmayan köyde tavuklar ve horozlar her ağaca tüner ve her saat başı öterler uykuda uçup gider.
Yedi burunlar; her birinde bir fener olsam yol göstersem sevgilere,rüzgar olsam essem,essem,essem
Kayıt Tarihi : 23.10.2005 15:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
