Sanki günlerdir beni bekliyormuş gibi açtı kapıyı Rahiman Teyze.Kim oluğumu ve nereden geldiğimi sormaya gerek duymadan içeri davet etti.Önce rahatsız etmemek için girmek istemedim ama öyle içten ve sıcak baktı ki ve bakışları sanki 'ne olur gel,sana anlatacağım çok şey var' der gibiydi.Ve içeri girdim.Pturma odasında yatan Ahmet Amca beni sadece gözleriyle karşılayabildi ve yine gözleriyle hoşgeldin dedi.
Rahiman Teyze yüzündeki 73 yıllık kalın çizgilerin arasından ışıl ışıl yeşil gözleriyle bana baktı önce ve anlatmaya başladı son zamanlarda yaşadığı ızdırapları.Bu arada Ahmet Amca da kalem kağıt istemişti,söylemek istediklerini yazmak için.Rahiman Teyzenin gözlerinden boncuk boncuk yaşlar süzülmeye başladı anlatırken.Üşümüş elini tutup sarıldım ona sımsıkı.benim yaşlarım da zor tutuyorlardı kendilerini.
-Biz eskiden ihtiyacı olanlara yardım ederdik de adımızın geçmesini bile istemezdik.Şimdi ise bazen bir ekmek alacak durumum bile olmuyor.Birkaç torba kömür ve bir tüp aldım.Sağolsunlar idare ediyorlar beni.Elime para geçince vereceğim borçlarımı.
Rahiman Teyze anlatırken ağlıyordu.Ahmet Amca ağladığını farketti ve çıkarabildiği en yüksek sesi çıkararak 'neden ağlıyorsun,ağlama' der gibi bir işaret yaptı.Rahiman Teyze:
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta