Anı Defteri Şiiri - Said Cudi

Bir masal diyarı,
Masumiyet çağımın koca şehri...
Keşke yine sokaklarında
küçük bir çocuk olsam.

Göğe uzanan Sipîndar ağaçları,
Rüzgârda şarkılar söylerdi bana.
Bir daha çıksam Rımrım Dağı’na,
Koşsam çocukluğumun rüzgârına.

Ne çok eksildik yaşamak adına;
Metropol köşelerinde çürümekte ruhumuz.
Şimdi hayat; kurtlar sofrası, sırtlan yuvası...
Yorgunum... Yorgunuz.

Ve sizler; ruhumun kafesi taş evler,
Mezopotamya’m, mukaddes ülkem!
Bir ihtimal daha olmalı:
Tekrar yaşayabilmeli seni,
Suyuna kanıp, toprağına doymalı.