Anı = Beklemek Şiiri - Mehmet Çoban

Sıcak bir günün ortasında
Otobüs bekliyorum durakta
Durağa gelen bir beyefendi
Soruyor Bostanlı geçti mi?
Hemen biraz önce geçti
Tüh bekleyeceğiz şimdi

Bekle ne var bunda?
Beklemek hayatın tam ortasında
Başında, ucunda, kıyısında sonunda
İstersen dikkatlice hesapla
İnsan ömrü beklemekle geçer hayatta
Yüzdeye vursan çoğunlukta
Beklemediğin günler azınlıkta

Anlamlı, anlamlı yüzüme baktı
Yok, canım, o kadar değil diye cevapladı

Gülerek istersen sana söyleyeyim
Bak, çocukken delikanlılığı bekledim
Delikanlı iken adam olmayı bekledim
Adam olmanın ilk durağında
Sevdiğim kızı bekledim
Kız buldum evlenmeyi bekledim
İş bulmak için kapılarda bekledim
İş buldum patronların karşısında bekledim
Evlendim bebekleri bekledim
Bebekler doğdu büyümelerimi bekledim
Büyüdüler hayatlarını kurtarmalarını bekledim
Evlenip çora çocuğa kavuşmalarını bekledim
İşten yoruldum emekliliği bekledim
Emekli oldum, para yetmedi
Tekrar iş kapısında bekledim
Şimdi kesin emekliliği bekliyorum
Bak yaşıma, ecel gelecek hala bekliyorum

Tamam tamam, hep bekliyoruz
Peki, ne zaman çalışıyoruz?

Gülerek, işte onu da bekliyoruz
Otobüs gelecek, bineceğiz, işe gideceğiz
Gelirse, binersek, gidersek, işe kavuşacağız

Bak hala bekliyoruz
Aklımızı kaçırıyoruz

Ne gelen var ne giden
Yorulduk beklemekten

Peki, sen neyi bekliyorsun?
Diye sordu bana,
Belli ki otobüsü soruyordu aklı sıra
Bu kadar lafın üzerine hınzırca
Beklemeyi öğrenecekleri bekliyorum
Deyiverdim, arkasından kahkahayı salıverdim

25.07.2010 - İzmir