Anı Şiiri - Ebru Geçer

İlk önce bir çift basamak,
Sonra geniş taşlık derken işte yine burdayım...
Eksiden geldiğimiz yazlık sinemanın kalıntıları duruyor hala
Ne günler geçirmiştik senle
Ne ağlamıştık
Ne gülmüştük
Anılarımıza anı katmıştık bu meskende
Sen hep dalga geçerdin benle ağlıyorum diye
Sonra sende başlardın ağlamaya
Bir de yalan söylerdin “gözüme toz kaçtı” diye
Bense hep inanır gözükürdüm.
Sonra karnımız acıkırdı
Simit alırdık sinema çıkışı
Bayattı belki ama
O simidin tadını hiçbir şeye değişmezdik
Paylaşmıştık...
Paylaşırdık...
Sonra yürürdük taşlık yoldan
Sen hep iki basamağı atlar geçerdin
Çocuk ruhluyduk ikimizde
Ama sen aslında çocuktun hep
Eve dönüş yolunda kocaman bir ağaç vardı
Orda ayrılırdık seninle
Sen hep arkamı döndüğümde korkuturdun beni
Ağlamam yetmezdi hoşuna giderdi korkutarak ağlatmak
Ama ağlamazdım
Artık kanmıyordum bu şakalarına.
Eski günlerde ne kaldı sence şimdi
Sen mi dedim?
Aslında sen burada yoksun
Hayalindi konuştuğum
Ya hiç olmadın...
Ya da varken yok oldun...