Anı 1995 Aralık Şiiri - Bülent Albayrak

Yavaş yavaş alışmaya başladığımız acemi birliğinde hafta sonu çarşı iznine çıkabilmek için adeta saatleri sayardık.
Çarşı izninde yaptığımız telefon görüşmelerimiz ve içtiğimiz
demli çaylar, sivil hayata olan özlemimizi unutmamızı sağlıyordu. Yemin törenine kalan sayılı günler, eğitimlerimizi
yoğunlaştırıyordu. Gündüz yapılan arazi ve spor eğitimlerini,
akşamları yapılan anfideki dersler takip ediyordu.Ders bittiğinde karanlıkta ve koşturarak koğuşa dönerken yol kenarında bulunan 40 cm’lik kanala fark etmeden düşmem
neticesi burkmuş olduğum ayağımı tutarak kendimi zor attığım yatağımdan, gece ayağım şişmiş ve çok ağrılı olarak uyanmıştım. Sabah içtimaya çıkamadan direk revire giderek,
istirahat almak zorunda kalmıştım. Acemi birliğimin 10 günü
koğuş ve kantin önünde geçmişti. Yemin töreni eğitimlerine
katılamayışım beni endişelendiriyordu. Akşam yemeklerine girmeden önce mektubu gelenlerin ismini okuyorlardı. O sırada benimde adımı okudular. Aldığım zarftan yılbaşı tebriği
çıkması beni çok mutlu etmişti. O tebriği bana gönderen
işyerinden arkadaşım Ercan abiydi. Kendisinede bu vesileyle teşekkür ederim. Aileme yemin töreni için kimsenin gelmemesini tembihlemiştim. Bu yüzden beklentim yoktu.
Tören günü gelip çatmıştı. Herkes hazırlıklarını yapmış, adeta
Jilet gibiydi. Bizler hep bir ağızdan bağırıyorduk.
- Geliyor! Geliyor! Aslanlar, Kaplanlar hey! hey!
- 1.Bölük jandarma
diyerek. Ve her bölüğün önünde asker yakınları bekliyordu.
1.bölüğün önüne geldiğimizde, komutanımız bize çömelmemizi söyledi. O anda bekleyenlerin arasında iki eli
dolu annemi gördüm. Gözgöze geldik. O kalabalıkta beni tanımakta zorlanmıştı. Ayağı kalkıp, boynuna sarıldığımda
gözlerinden dökülen elmaslar, benide üzmüştü. Bana iyi görünmek için kendisine yeni bir pardesü almıştı. Şeker ve tansiyonun çok yüksek olmasına rağmen beni yalnız bırakmak
istememişti. İşte Annelik böyle bir duygu. Bu vesileyle anneme rahmet dilerken, gençlerimizin Ailelerinin ve Annelerinin değerini bilmelerini ve önemsemelerini tembihliyorum.