Aşk,belki de sana kapalı bir pencereden bakmaktı.
Tutmayı o kadar çok isteyip de sadece görebileceğini anlamaktı.
Senin o ilkbahar gözlerine bakıp,sonbahar gibi ağlamaktı.
Aşk,belki de kaybedeceğini bildiğin halde çırpınmaktı.
Ben aşkı hiç böyle yaşamadım,hiç böylesini tatmadım.
Kafam sürekli dönüyor,sürekli seni düşünüyor.
Sesini düşündükçe adın yankılanıyor,uyuşturuyor
Acılarımı,hüzünlerimi,ben hiç bu kadar mutlu olmadım.
Suskun,hayattan hiç bir beklentisi olmayan ben,
Ben aşkı masallardan öğrendim sevgilim.
Orada insanlar menfaat için değil de,gerçek sevgi için severlerdi.
Birbirlerine ölümsüz bir aşk ile bağlanan gençlerdi.
Onlar hayatlarını hiçe sayarak sevmişlerdi,birbirlerini.
Bende özendim onlara,bende aşık olmak istedim.
Yazdığım her şey,içimden atamadığm gözyaşlarım sanardım.
Değilmiş,aslında kimseye veremediğim o büyük sevgiymiş...
Bütün hayatım boyunca içimde sakladığım
Ve şimdi kelimelere döktüğüm o müthiş hismiş.
Karanlık ruhumu aydınlatan güneş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!