Aney Şiiri - Halil Topaç

Aney!
Beni bana bırakmadılar ki, bende senin olayım.
Elim bağlandı elim.
Kapadılar gözlerimi, tutuldu dilim.
Dar kafese koydular.
Söyle! Sana nasıl geleyim?

Aney!
Zarardan dönen vakti bulamadım.
Tıktılar beni, gözüm kadar bir göze.
On parmağımı tanımadan, parmaklıkları gördüm.
Beni bu hale koydular, keyif ile sefayı sürdüler.
Meydan onlara, derdi de bize kaldı.

Aney!
Gökyüzünü karaya boyadılar.
Mahrum ettiler, gündüzün gök mavisinden.
Geceler boyu ulaşamadığım yıldızları.
Esirgediler gözlerimden, hiç birini göremedim.
Hiç birine doyamadım. yaşım kaç ki? Bilemedim.
Körpe iken köreldim gittim.
Ömrün ilk basamakları, böyle çetin olmamalı.
Gözlerimin seyrine, hayatın renklerine,
Perde çektiler, çekip gittiler, kör oldum iki gözden ettiler.

Aney!
Ne zararım vardı yeryüzüne söyle!
Karıncayı incitmezdim. şıtıl yere el sürmezdim.
İçimdeki hesabı yine kendimle gördüm.
Zararım varsa, hep kendime verdim.
Bu hesabı içimden çıkardılar, başka hesaba kattılar.
Hesabımı bile içimde rahat bırakmadılar.
İnan bu içimdeki değildi.
Rengini, anlamını, yerini değiştirdiler.
Benimdir diye iliştirdiler.

Aney!
Ne zararım vardı saflığımdan başka.
Yeşili, maviyi bastığım toprakları,
Her yeri, tüm tonları ayırdılar benden aney!
Dört mevsimi kara kış ettiler, hayatıma verdiler.
En önemlisi, seni benden ayırdılar.
Ben sensiz ve kimsesiz, her yer loş ve sesiz.
Duyduğum tek şey;
Koğuş kalk, sıraya gir, baştan say.
Bumuydu hayatın içinden, bana nasip olan?

Aney!
Ne istediler benden bu insanlar.
Zarar vermedim ki onlar versin.
Ayırmadım yürekli, yüreksizi,Cüsseli, cüssesizi.
insan yerine koydum herkesi.
Aynı gözle baktım, aynı adımla geldim.
Elimde ne varsa yüreğimle eşit böldüm verdim.
Ne istediler benden? Allah aşkına sor onlara!
Masumiyetim, iyi niyetim, saflığım,
Beni böyle mahkum etmemeliydi.
Söyle Aney! Hak ettim mi ben?

Aney!
Bu saatten sonra hepsi vız gelir.
Artık hepsi az gelir.
Bir senin hasretin, birde yokluğun bana zor gelir.
Sen hariç, artık kimse umurumda değil.
Bilesin ki basit hataların,
Kansızların kurbanıyım aney!
Görmediğim sevginin bedeli bu olsa gerek.
Bir oyundu, son buldu, tekrarı asla olmayacak.
Merak etme!
Ben yolumu artık kendim bulurum.
Şimdi düştüm, yarın pişerim,
Öbür gün, doğru yola düşerim.
Altım zarar üstüm zarar da olsa.
Bir gün elbet zararsız sana dönerim.

Aney!
Sana nasıl diyeyim?
Başa gelen, senin yüzünden mi?
Benim yüzünden mi?
Parmaklıklar ardında bunu düşündüm.
Yook yoook…! Anladım ki,
Ne benim, nede senin yüzün,
İkimizinki de ak.
Ak olmayan, bu yaştaki kara yazım.

Aney!
Ben bir gün geleceğim.
İki hasretin zinciri kırdığı gün,
Parmaklarım parmaklıkları ayırdığı gün,
Geriye dönüp bakmayacağım.
Berrak su gibi akacağım.
Yanında olmak için, o günü bekleyeceğim.
Sende bekle aney!
Bensiz gitme bir yere.
Unutma! Sözümüz vardı.
Ben bir gün geleceğim,
O günü bende bilmem Allah bilir.
Aney! Kapa gözlerini,aç ellerini,
Yönel kıbleye doğru.
İki kelimelik bir dua yeter bana.
Eminim ki beni sana getirir.
Her şeyi sabrıma, senin dualarına bıraktım.
Hoşça kal Aney!