Aney Şiiri - Hadi Çağlar 2

Aney
Hatırlarım be aney
O güzelim çocukluğu
Güneş doğmadan
Sen doğardın evimize
Sabahın seher vakti
Elinde bir helke
Yürürdü ahıra
İnekleri sağar
Koyardı tencereye
Çamurdan bir ocak
Üzerinde sağcak
Tencere üzerinde
Karıştırmak için
İçinde bir çömçe
Çalı çırpı altında
Kiprit ile yakılır
Kaynardı süt
Çömçeyle karıştırılır
Yukarı savrulup
Köpükler dağılır
O günler bir başkaydı
Başkaydı be aney
Toplanırdı horanta
Sofraya otururdu
Sütlü çorba tencereden
Dökülürdü tepsiye
Yufka ekmekler yanında
Kınalı ağaç kaşıklar
Dalardı bir bir içine
Karnı doyan horanta
Birer birer kalkardı
Herkes dağılırdı bir yana
İşi olan işine giderdi
Hiç unutmam be aney
Ocağa teneke konmuş
İçinde su kaynardı
Çocuk yaşlardaydım
Çimdirmek için
Soyup oturttun beni leğene
Sabunladın başımı sırtımı
Su dökmeye başladın
Yandım aney dedim kaçtım
Suyu iyice ılıştırmamıştın be aney
Yakmıştı tenimi
Ama biraz kızarmıştı
Bir güzel yıkadıktan sonra
Giydirdin ketenden köynek
Bir kara şalvar ayakta kelik
Yürüdüm köy içine
Çocukların yanına
Her taraf toz toprak
Saklambaç oynardık
Yol kenarında hendeklerde
Hendek kenarları
Fultan denilen otlarla doluydu
Oyundan dönüyordum aney
İyicene karnım acıkmıştı
Ekmek kokuları geliyordu
Komşularda kadınlar toplanmış
Tandırda ekmek yapıyor
Sacın üzerinde çevirme var
Bir bir pişiyor kenara konuyor
İçine fasulye piyazı koyuyorlar
Sokum yapıp yiyorlardı
Yanında yoğurt çalkamacı
Onları dikkatlice izliyordum
Beni gören Ayşe bacı
Hişt lan çocuk
Buraya gel dedi
Koşarak yanına geldim
Al bakalım lan
Bu da senin kısmetin
Bir sokumda bana verdi
Kıtlıktan çıkmış gibi
Yedimde yedim
O tat o lezzet ah
Nerde be aney
Belkim hiçbir şeyde yoktu
Doyasıya yedim oh be
Unutamıyorum be aney
Ne seni ne o günleri
Obamı köyümü
Akrabaları komşularımı
O günleri anılarımı
Unutamıyorum
Hani derler ya
İnsanın doğduğu yer
İşte o yer bir başka
Bir başka diye
Boşuna dememiş atalar
Gerçekten de öyle be aney
Doyduğum yer başka ama
İlla da doğduğum yer be aney