Parmaklarımı uzatıp dokunsam yüzüne,
Çok şey istemiş olur muyum Allah'tan?
Bu mümkün görmediğiniz şey, olamadığım derdiniz benim nasıl gözlerimi dolduruyor tam da şu an?
Ben neden yoksun kalıyorum bi vaktine sahip olamadığımın?
+Tam olarak ne görüyorsun bende?
-Yazgınıza ne kadar ilgi duyduğumu.
Siz farkında olmadan aslında ne kadar etrafınızda olduğumu..
Ne kadar yakınsam o kadar saklandığımı biliyorum.
Ama bu sizden kaçmak değil tam olarak..
Belki kaçıyorum ama,
Bende en azı olsaydı
Beni mutlu eden ama bir yerde de eksik bırakan bu duygularım en azıyla olsaydı da sizde bir anlamım olsaydı en azından.
En azından. En az ama en azıyla da olsa olmak....
Teşekkür ediyorum.
Duygularımdan fazlasını diyemedim ama bu bir insana verilen en güzel şey.
Sevdalıyım bu gece...
Kendimden yaşça büyük birini desem...
Ona çok uzak eder miyim kendimi? Bu kadar yakınken...
Bu gözlere iyi bakın.
Diliyorum yâdınızda kalır ve o gün hatırlarsınız. Çünkü görecek.
Olurunuz değilsem de benim gözlerim bir gün gözlerinize değecek.
Beni kendinizden mahrum bırakırsınız ama ben gözlerimi sizden mahrum bırakmayacağım.
...
Buna hazır mıyım?
-Bilmem dene bi..
Neden?
Bu da benim merakım olsun.
Neden?
Şimdi müsait misin?
- Bütün vakitlerimi sana verebilirim ama şu an müsait değilim.
Benim gözümde... dersem anlamını yitirir.
Bu yüzden benim gönlümde.
Benim gönlümde adını koyamadığım bir anlam var size,
her bakmamla daha da güzelleşen.
Her sözü ruhumu okşar gibi ona işleyen.
Bunun için acaba kim kime teşekkür etmeli..
Acaba o özlem benim durağımda mı tam da şu an.. Sözüm dolmuş olsa, özlem dolup gidecek mi benden? Gelecek mi oralara?
Bazen duygular anlatılmaz ki içinde fırtınalar kopsa da
Onu karşımda gördüğüm ve hâlâ anımsadığım haliyle sana anlatabilsem keşke! Onun yazgısına nasıl bir ilgi gösterdiğimi, göstermek zorunda olduğumu hissetmen için her şeyi sana olduğu gibi anlatabilsem keşke!