Zaman ağırlaştıkça, yükünü taşır
çözer kendini bilmeceler
sonra gerçeği anlamanın o tuhaf acısı
ardı sıra
şizofren solunum, iç kanama
beyindeki tümör erittikçe kendini
olanca umudunla açtığın kapıyı
yavaşça kapat gözlerine
sonra istediğin yoldan yürü
ardına bakmadan
ellerin cebinde
denizi bulana kadar yürü
istersen ıslıkta çal
adımladıkça yalnızlığı
üşüdükçe ellerin
uyuştur kendini
çünkü dinmenin tek yoludur zaman
unutmanın tek yoludur uyuşmak
nasılsa ilacı morfin bu aşkın
nasılsa anestezik bir hayat…
11.12.05
Ankara
Kayıt Tarihi : 11.12.2005 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!