Anerqa Şiiri - Esra Keskin

Ellerim iyileşmiyor anerqa
Dilimde bilmem kaç yüzyıllık bir ağıt
Ve ruhum leş yığını bir mezarlık !

Içimde toplumsal çığlıklar ,
Karnı şiş , hastalıklı aşklar
Güneşini yitirmiş baharlar
Ve
Eni boyundan daha kısa
Dağları paralel uzanmayan bir ülke çoğalmakta

Bütün dinler ,
Diller
Ve ırklar üzerine yemin olsun ki
Yaşanan tüm gelmelerin sonu aynı anerqa
Ve bu dünya
Koca bir delik uzay boşluğunda
Birlikte çakılacağız anerqa
Bilinmez kara parçasına

Aşk ,
Ahlak kurallarını bozan tüm cinsel ilişkilerin
Kusursuz güzellikte olan fahişelerin
Panayır soytarısı gibi dolanan pezevenklerin iç savaşıdır anerqa

Şimdi özür diliyorum
Katlettiğim tüm şiirlerden
Sansürlediğim bütün medeni hallerden
Ağzı bozuk emanet insanlardan
Ve ruhumda durmadan ayaklanan yosmalardan arınıp
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum

Bir tek iyiler değil
Ruhu becerenlerde erken ölüyor bu dünyada

Üç vakte kadar açılacak yolları ,
Kimsenin bilmediği sokaklarda kaybediyorum
Yorgunum yüreğim ağzımda yaşamaktan
En olmadık yerimden yakalanıyorum
Iyileşmiyor dudaklarım
Son bir cümle sonra susuyorum
Bir daha gelirsem dünyaya adımı sen koy anerqa
Ruhundan kurtulmak isteyen bedenimi bağışlıyorum toprağa
Ve ölü ağacına bir çiçek ekiyorum

Iyi uykular anerqa
Belki birgün yine nefes alırız yanyana

8 temmuz 2017