Anem Şiiri - Figen Gönülver Yarar

Yıl seksen üç
Aylardan mayıs
Şehir namı değer İstanbul

Bir çok duygunun kanat çırptığı
Sıradan bir gün
Sıradan olmayan acıların
Yaşandığı Cerrahpaşa da

Anne oluşum
Annemi yitirdiğim sırada

Bir ölüm
Bir doğum
Ve karmakarışıktı ruhum

Yirmi üç yıl oldu
Bir yanım mutlu
Hissettiğim Analığımla

Ama ya diğer yanım
Anasızlığım
Yarımlığım
Yaşa başa bakmıyor
Sana ihtiyacım bitmiyor
Bitmiyor Anne

Canından can koptuğum
Göğsünde uyuduğum
Benekli gözlerinde kaybolduğum
Neredesin
Neredesin Anne

Öyle çok özlüyorum ki seni
Nefesini hissediyorum bazen
Bazen de dudaklarını yüzümde
Biliyor musun
Konuşuyorum resminle

Hani bir elbisen vardı
Ne zaman giysen
Çapkın bakışları Babamın
Afeti devran haline

Bu anneler günü onu giyeceğim üzerime
Giydiğin yaşlardayım şimdi
Kızlarıma sarılacağım
Hem sen hem ben yerine

Öyle şansız ki torunların
Dinleyemediler o güzel sesinden masalları
Sarmalanmadı bedenleri
İpeksi teninle

Off neden
Neden hazırladığın çeyizlerim kadar değil di ömrün
Nereye baksam senin el emeğin
Senin göz nurun
Bir sen
Bir sen yoksun

Biliyor musun hasretim
Sen gittiğinden beri
Babam hiç bakamıyordu yüzüme
Sordum geçenlerde
Önce sustu
Sonra
Tüm cesaretini topladı anladığım

Ve dedi ki
Çok
Çok benziyorsun Annene..

Göbeğimi kestikleri gün canım hiç acımamıştı ve ayıramamışlardı beni senden Anne.Ama senin gittiğin gün den beri canım çok yanıyor ve öyle derin bir uçurum ki bu hala düşmekteyim..Düşüyorum Anne..

08/Mayıs/2006

17-00 -pazartesi