Anekdot Şiiri - Özkan Faruk Özkara

Duyuyor musun..
Varlığımın yokluğuna olan çığlıklarını…

Gözlerinde, can bulacak bir hayat,
Yokluğunla eriyor şimdi.
Sen Kaybından ölecek birinin, son ağıtları son satırları bunlar..

Üzerimde ağır yalnızlık kokuları,
Her yanım sensizlik kokuyor….
Kime yaklaşma istesem, yalnız bırakıyor beni
Ben bile artık yok oluyorum, bu kokudan.
Zamana, kendine yenilmiş yalnızlığım.
Ölüm abadını bekliyor aslında.

Kayıp giden varlığım,
Ölümü gözlerinde değil, varlığına hasret olmuş hayalinle olacak ölümüm.
Varlığımın, hayalinle ölmesini beklemek bile aslında sadece bir hayaldi.

Başlamadan biten tüm her şey, aslında bendim.
Varlığım, ümitlerim ve yalnızlığımın tek gerçekliği sendin.
Bekledikçe derinleşti her şey,
Sevgim, yalnızlığım, kendimden kayıp oluşum..
Artık geriye dönüp bir baksam kendime, amacı olmayan sevgiden yoksun biriyim.
İleriye devam etsem bedenimde tuttuğum umutlarımla öleceğim.

Hiçbir yere gidemiyorum aslında, artık sadece duruyorum.
İçten dışa doğru yıkılıyorum.
Mesafeler, insanlar, kendim, her şey engeldi sana ulaşmak için,
Kİ en ağır dillerde Allaha yalvarıp,
İnsanlara Kulluk etmek gerekliydi.
Bu şehrin tüm sokaklarında seni arayıp, uzaktan uzağa bağrına basmak gerekiyordu.
Seni gördükçe, sevinci hüznü aynı anda yaşayıp mutluluğu ve yalnızlığı hissetmek gerekiyormuş.
Seni anlatmaya yetmeyecek tüm cümlelere, zamanla susmayı öğretiyor hayat.
Her sokak da her cadde de, mutlu çiftleri görüp içten içe kan ağlamak gerekliydi.
Bu yalnız şehirde, senle ümitlenip yine senle yalnız kalınmalıydı belki de.

Geleceğini bir bilsem,
Bir bile bilsem…
Tüm acılarımı,sevinç gözyaşlarına bırakırım,
Beni o anlarda anlatacak tek sen varsın,
Bana baktığın anda, beklide cenneti içinde hissedeceksin.
Ama yine iyi biliyorum ki
Yokluğunu anlatacak ise tek ben varım…
Ve o yoklukla yaşamayı bilen yine ben varım.

Öyle ki, sen hiç bilmeyeceksin bunları
Önüne bakacaksın,
Yaşamayı gerekli kılacaksın.
Arkanda bıraktığın her şeyi yok oluşuna tabi tutacaksın.
Önüne serdiğim hayatı anlamsız kılıp devam edeceksin öylece…

Artık ne gücüm kaldı ne sabrım.
Durduğum yerdeyim.
Ölmeyi veya seni bekliyorum.
Felce tabi tutulmuş tüm hayatımın sadece umutları yaşıyor.
Enkazların altında yaşayacağım artık
Zaman ilerlese de hayalin bedenimde yaşayacak.
Artık ben seni rüyalarda görmek için yaşayacağım

Özür dilerim.
Hiç olmamalıydım..