Andros’u Düşleyen Adam

Düşlerinde; Andros’u düşleyen adam,
Andros’un göklerindeydi dün akşam.
Avuçlarına bir yıldız sığdırmıştı,
İnanılmaz... koskocaman.
Yavaşça, süzülerek indi yere,
Yakaladı Andros’luyu saçlarından.
Hiç direnmedi Andros’lu,
Göz göz’e geldiler bir an.

Sonra.... sustu dalgalar / sustu rüzgar.
Çözüldü rüyaların dili.
Düşlerinde Andros'luyu kucaklayan adam,
Tam Andros’lunun tenine
Dudaklarını değdirecekti ki.
Birden, uyandı uykudan.
Çok değil... sadece... her zamanki kadar
Acımasızdı zaman.