Andrew Lanoş Şiiri - Murat Gevrek

[bir çisenti iskambil kâğıtlarından yapılmış bu evi yıktığı vakit; aynamdan yansımalar]

Tavşan ayının 21’i

Eylül gecikti bu sene
İşim var gitmeliyim
Tahammül edemiyorum aynanda bu yüzü görmeye
Atmalıyım kendimi denize
Bulmalıyım bir çöplükte
Söz verdim bin bir kere
Barut kokunu içime çekmiyecem diye
Tiryakinim ne yapayım
Sınırlarına kapanamıyorum
İçim içinden çıkmak istiyor
Kokmak istiyor bedenim
Leş gibi ter ve amonyak
Fransa’nın Paris’inde boynumu Giyotine vurmak
İsrail’deki çocuklara gökkuşağı dağıtmak
Sözlerinde emek olmak
Yazmak istiyor içim yazmak
Rusya’daki işçilere sözcü olmak
Küba’da eylem olmak devrimi canlandırmak
Öğlen oturup Hitler’le çay içmek
Dertleşip yoldaş olmak
Takunya giymek istiyor içim
Mısır’da Ramses’le gömülmek
Andrew Lanoş’un alın şakında mermi
Başında ağlayan çocuğun ellerini tutmak istiyor
Bakma sanırsın ki dudaklarım suskun
Sigarasını nasılda derin çekiyor
Eylül gecikti bu sene
İşim var gitmeliyim
Tahammül edemiyorum aynanda bu yüzü görmeye

Tavşan ayının 28’i

Yirmi ülkeden gazeteler yazıyor kanlı manşetlerle
Andrew Lanoş bir kurşuna diz çöktü işte
Ceplerinden haksız para döküldü birde
Dokuz on beşlik bir Rus yapımı Rovelver ile
Bir de bir resim vardı ellerinde
Bir gülümseme iki dudağının içinde
Amonyak kokusu sarmış leşine bile
Hainlik vurmuş gözlerine
Rusya’da devrime hazırlanıyormuş Andrew Lanoş
Hiç titremedi ellerim…

Domuz ayının 1’i

Gidiyorum şimdi seni bırakıp
Mezarına dönüp son bir hırsla tükürüp
Yağmur yağıyor Rusya’da
Daha sabahın çok erkeni
Bir kimlik bırakıyorum
İsmi her neyse
Rüzgârlara bırakıyorum benliğimi
Islanıyorum
Yağmur siliyor seni
Ve
Buğulu camların ardında ağlayan bir çocuk kalıyor ardımda
Eylül gecikti
Eylül gelmeyecek mi?
Bu yolculuk hiç bitmeyecek mi?
Barut kokunu çekmek istemiyorum
Kokmak istiyorum
Leş gibi ter ve amonyak...