Çiyin anısını koruyorum bulunmadığım bu
yol üzerinde
yeniden bağlayan
rüzgarın umutsuzluğunda.
Bu gök, esintisinin
sonunun açığa vurduğu toz halindeki yerde.
Çarpmış olarak, tanımadan, havaya, biliyorum,
şimdi, güne doğru inmeyi.
Bir ses gibi, tam da dudaklarında,
parıltıyı kurutacak.
Kıskaçları bu alanın,
bizim için kayıp,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!