Andırın Şiiri - Abbas Paksoy

Akçadağ, hemen boynunda,
Halbur yaylası da, koynunda.
Menekşe, sümbül, var yolunda.
Yaylaların hası, Andırın.

Tarihle doludur, çevresi.
Ayaktadır, Azgıt Kalesi.
Herkes özgür, yoktur kölesi.
Anayurdun, hası Andırın.

Derelerinden, sular akar.
Tepeler, birbirine bakar.
Kışın, sobada odun yakar.
Yaşamanın, hası Andırın.

Doğal kaynakları, saf besi,
İnsanları, dağlardan asi,
Borazan gibi, çıkar sesi.
Efelerin, hası Andırın.

Dağlarında, bol olur avı.
Artar, kötü tazının havı.
Bazen, celepler yapar kıvı.
Avcıların, hası Andırın.

Senet istemezler, söz yeter.
Kızarsa dost, düşmandan beter,
Göze, bir yumruk, olur eter.
Boksörlerin, hası Andırın.

Modaya uyar, geri kalmaz.
İster kış olsun, isterse yaz.
Dört mevsim, rüzgârı çalar saz.
İlçelerin, hası Andırın.

Paksoy’um, gezdi tüm diyarı.
Andırın’ da, yedi hıyarı.
Açıldı, kaleminin barı.
Âşıkların, hası Andırın.