Andıkça içim sızlar, silinmeyen izler aç ...

Henüz dokuz yaşına girmiştim.
Masumluğun basamaklarından yavaş yavaş çıkıyordum, neyi ne kadar biliyordum.
Sadece önüme konan ve güven duyulan her ne olursa inanıyor ve itibar ediyordum.
Fakir bir ailenin tek oğluydum. İki ablam var ve onlarda hayli çilelerin insanlarıydı.

Annem evin otoritesi ve herkesin uymak zorunda kaldığı bir realiteydi, çare yoktu.
Babam anneme itaat etmek durumunda kalan ve onun tanıdığı özgürlüğü yaşayandı.