Kapısı aralandı anılarla dolu sandığın
Baktım ki içinde kendimi de unutmuşum
Dost diye yıllarca andığım
O kimseler çoktan solmuş
Defter arasında kurutmuşum
Ne sözler kalmış söylemediğim
Evvelce içimde tutmuşum
Ya vakti gelmemiş, yada gerekmemiş
Sonra bire birer yutmuşum
Kimine çözülmeyen bir bilmece
Kimine renkli bir umutmuşum
Kimine esip geçen bir rüzgar
Kimine gölge eden bulutmuşum
Kiminin ömrünü yeşertirken, kimini ayazda unutmuşum..
Miray Ay
Kayıt Tarihi : 14.11.2020 23:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!