Andelib-i Kainat(Kainatın Bülbülü)

Rabbimizi tanıtan muarrifler pek çoktur,
En meşhuru üç tane; Âlem, Kitap ve Resul.
Bunlara danışmadan, kim derse ki; ”O yoktur”
Başına gelen şeyden, kesinkes kendi mesul!

Konuşan delil olan, son nebiyi bir dinle!
Dikkat et dediğine, mesajı düzgün anla!
Anlayıp, dinlemeden, etme sakın itiraz!
Yoksa ahret yurduna gidemezsin imanla!

Yok, sözünde tek yalan, Haktan söyler o zira!
Okuduğu ayete, kim getirmiş nazire?
Hutbesini dinleyip, tatbik eden yaşadı,
Çünkü erer muhatap; dünya, ukba huzura.

Andelib-i âlem o,bin bir ismi ders veren!
Müştak olan her kula, rıza için kurs veren.
Anlayamaz o dersi, kalpleri mühürlüler
Olurlar hayat boyu, gerçekleri ters yoran!

Yaşardı önce kendi, söylemeden bir şeyi,
Etmedi hiç irtikâp, hayatında ar şeyi.
Ne hevadan konuşur, ne yaşardı havalı!
Cebrail’di getiren, gökten ona her şeyi!

Ne şeytana aldandı, ne nefsine yenildi!
Bidayetten sona dek, ona:”Emin” denildi.
Sena etti onu hep, her devirin mert hasmı!
Tarih boyu adı sırf, hayır ile anıldı.

İstemedi şöhret, şan, istemedi mal ve mülk!
Nebevi güzel ahlak, zahir oldu onda ilk.
Tedib etti onu Hak, en güzel edeb ile
Kur’an’dan muktebesti, takdirle anılan hulk!

On beş asır geçti bak, hala yoktur naziri!
İlk sırada alır yer, onunla dört veziri.
Eşeddi ihtiyaçla, muhtaç ona insanlık!
Onunla bulur ancak, şu dünya tam huzuru!

Cihat ŞAHİN
14.09.2009-İZMİR