Bir kağıt birde kalemdi;
Sana olan duygularımı anlatan.
Cesaretim yoktu yüzüne bakmaya;
Bırak elini tutmayı, bırak sana seni seviyorum demeyi,
Karşına çıkacak, gözlerine bakacak,
Cesaretim yoktu.
Duygularımı kalemden kağıda dökmeye çalıştım,
Sana sevgimi,
Yarınlarımız hakkindaki hayallerimden bahsettim.
Sense ilk mektubuna şöyle başladın;
Sen!
Okumaya bile layık görülmemiş sıradan bir insan,
Bense evinin tek kızı! !
Sen kim ben kim dedin ilk mektubunda.
O mektubu aldığımda and içtim,
O sözlerini sana yedirmeye,
Şu an gülen yüzünü ağlatmaya
Ve utandırmaya and içtim.
Bu yıl liseye dışardan başlayacağım,
And içtim mimarlık bölümünü birinclikle bitireceğim,
Sen üniversite birde kalmışken;
Fırsat bu fırsat aynı okula yazılacağım.
Başarımı inadına okula yayacağım,
Senin en yakın arkadaşınla çıkacağım,
Ve Allah'ıma and olsunki;
Seni ağlatacağım
BİR ZAMANLAR AĞLATTIĞIN BEN GİBİ
Tuna KostakoğluKayıt Tarihi : 15.3.2007 17:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!