Ançuez ve Ağabeyim Şiiri - Ömer Dalman

Ağabeyimin çok eskiye dayanan
güzel
hatta bir o kadar da öğretici bir tepkisini hatırlarım
bir konuşmamızda...

konu Ançuez’di...
o henüz bekardı

dolabında bir tüp Ançuez bulunduruyormuş.
tam o günlerde ben de aradabir Ançuez yediğimi söyledim
ama tadını çok da sevmediğimi
ara sıra ekmeğe sürüp, tadına baktığımı ekledim
yemekle birlikte iştah da açıcıymış.

”Ben arada sırada Ançuez’i çirkin olduğu için yiyorum.” dedi sonra

evet! Ben de aynı fikirdeydim!

o an ortak bir noktada dans ettiğimizin bir örneğini daha yaşadık:

ille hep haklarında delirdiğimiz, öldüğümüz
bizim için en güzel olan şeyleri yapmamız
ille onları yememiz
onlarla yatmamız-kalkmamız
onları içmemiz
onları iş edinmemiz hatta gerekmiyor.

bazen de bir şeyleri
onları çok sevmediğimiz için deneyimlemeli ve
en azından tadına bakmalıyız
ama kendi arzumuzla...

önemli olan da bu...

(Temmuz 2005)