Kupkuru kalmış toprakta
Hem öksüz hem de yetim kalan çimenler
Bilirdi ne hissettiğimi yalnızca
Benim gibi bir de onlar inanırdı
Kendilerini leyleklerin getirdiğini.
Karşı evin camındaki
Menekşeyi görünce anlamışlardı
Leylekleri boşuna suçladıklarını,
Kabahatin bulut ve toprakta olduğunu.
Ancak oyun arkadaşı olabilirdi rüzgâr onlara
Ki o da bilinmez
Olmayıverirse de rüzgâr bükülür boyunları
Kalakalır yine bir avuç çimen
Ve uçsuz bucaksız kıraç toprak.
Kayıt Tarihi : 10.7.2006 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!