Ben ve benliğim arası gelgitte,
Nefes aldıkça daralan bir boşluk gibiydi ruhum.
Aitliğini ve sahipsizliğini çözemediğim ruhlar,
Başka diyarlardan gelmişçesine yabancı uğultular...
Gün geçtikçe kirlenen sokaklar gibi aşinaydı birbirine.
Ve kanatları yıpranmış bir kelebek gibi
Kendine yeni bir koza örmek istercesine çıldırıyorken ellerim,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta