Anayurdum Şiiri - Hanifi Kara

ANAYURDUM

Methine kelâm yetmez, her şeyinle özelsin
Seni candan severim; anayurdum, Türkiye’m.
Mânâda Kâbe, Ravza; zâhirde sen güzelsin
Seni her dem överim; güzel yurdum, Türkiye’m.

Yedi düvel birleşse, üstümüze gelse de
Bende îman gücü var, herkes güçsüz bilse de
Düşmanların topunu, silerim bir celsede
Kovdum, yine kovarım; şanlı yurdum, Türkiye’m.

Olsa bile çekerim, Eyüp çilesi gibi
Kabarır birden rûhum, kırat yelesi gibi
Bize bağrını açan, “ANI KALESİ” gibi
Aşılmaz bir duvarım; kadîm yurdum, Türkiye’m.

İşe yaramaz olur, eldeki âletleri
Bakarsın dönmez olur, lüks tankın paletleri
Dev sanılan güçleri, bâzı eyâletleri
Avucumda ovarım; yahşi yurdum, Türkiye’m.

Saygılı olmak gerek; hem üstüne, astına
Ehl-i küfrün bilmem ki, bize karşı kastı ne?
Zulmetten nûra doğru, karanlığın üstüne
Güneş gibi doğarım; ata yurdum, Türkiye’m.

Yeter ki milletimin, kalbi tevhitle dolsun
Şer güçlerse kahrından, çatlasın saçın yolsun
Vatanıma göz diken, her kim olursa olsun
Girdâbımda boğarım; canım, yurdum, Türkiye’m…

28/10/’17
Hanifi KARA