Anayım Ben... Şiiri - Hafize Nur Konuklar

(fıtratı bozulmamış tüm kadınlara ithafen

Anayım ben...

Sevdanın yolları,

bende yol bulur.

Yağan yağmur

önce,

beni ıslatır.

Anayım ben...

Yalınayak koşarım

sokaklarda.

Bombaları yüreğimde

söndürürüm.

Cennetin çocukları

büyür içimde.

Dünya dursa,

atar benim kalbim,

can için

canan için...

Gözyaşlarım dilekçemdir

Rabbime...

Ağlasam,

melekler siler

gözlerimi.

Havva ile açılır

sahifem,

hikmetli bir söz gibi.

Asiyeyle ölçülür

sabrım,

altın terazilerde.

Meryemce iffetimle

sınanırım.

Hacerin tevekkülüyle

bükülür belim.

Ne ismailler adadım,

Onun yoluna...

Amine de haya,

Haticede vefa,

Fatımada edadır,

benim adım.

Aişenin duasıyım

Şefkat gülleri

açar içimde

mis kokulu.

Ben solarsam,

kirlenir dünya.

Ben uyansam

başlar diriliş...