Anaydı,kadındı Şiiri - Mehmet Vardar

Sokak sessizdi,
Yokuşun başındaki
Solgun sarı ışık etrafın sessizliğini arttırıyordu.
Ürkek adımlar…
Titrek ince bir beden…
Kalbinin delice atmalarını duyarak yürüyordu
Kadın…
Anaydı ve erkeğe kadın,
O erkek ise yoktu artık.
Onu bırakmıştı,
Kendi kaderine.
Şimdi evine yetişmek için su yokuşu çıkmalıydı.
Adımlarını hızlandırdı.
Daha dün o erkek yolunu kesmiş,
Tekrar kadınım,kölem ol demişti.
Onursuz değildi kadın istemedi
Hem de mertçe
O erkek:
Burada bitmez, namusumsun sen benim dedi…
Yolu yarılamıştı bedeni ve düşünceleri beraberdi.
Namus yarı yolda bırakılmaz diye düşündü,
Kadın, ana, birine eş
Ağırlaştı mı ne adımları gülle gibi?
Arkadan birileri biraz daha hızlı gelmedeydi.
Hem de soğuk, ürperdi.
Kadın,ana birine eş…
Başını çevirmeden adımlarını hızlandırdı.
Hızlandı takipteki adımlarda ardında.
Sessizlik daha yamandı,bıçak kesilmişti.
Şimdi nefesini de duydu.
Soğuk hemde çok soğuk…
Birden bir ter boşandı ak düşmüş saçlarının dibinden..
Adımını atamadı.
Sırtında daha da bir ağırlık vardı.
Ana olan beline bir sıcaklık gelmişti.
Durdu, başını çevirmediği yöne bedeni döndü istemsiz.
O erkek bir adım geride,
Kirli sakallı, saçları pejmürde.
Şaşkın iri gözleri açıldı.
Çığlığını kendi gibi kimse duymadı.
Düştü…
Etraf sessizdi,
Gece sakin,lamba gene sarıydı.
Birkaç saniyede çocukları ve yaşamı geçti film gibi,
Kapakları ağırlaşan yeşil gözlerinden.
Dökülen inci taneleri yansımadaydı sarı ışıkta
Soğukta solgun yanağında.
Adam sadece;
Demiştim sana, dedi.
Yürüdü, koştu gitti.
Kadın,ana, birine eş,
Usulca yumdu gözlerini,ağzında bir acılık.
Gecenin soğuğu çabucak aldı terini.
Çocukları ise anaydı ya
Bekledi geleni gideni
Çaresizce…
Yoktu, ne soranı ne duyanı.
Ne de olsa adı yok tu, filmde bile.
Arkamdan, beş adım geriden yürürümeli,
Sofrada bile öküzümden sonraydı ya adı.
Kadındı, anaydı, eşti.
ve şimdi…
Kanun önünde bile korumasızdı
Eşti ya birine,onun bıçağının hedefiydi
Yerde yatan sadece soğuyan bedeniydi…
Seni doğuran ve doyuran da bir anaydı
Diyemedi ki…
Oysa;
Cennet bile ayaklarının altındaydı
Heyhat
Nerde…..
Bir erkeğim
Kalbimde acısı,
Elimde kan kırmızısı,
Namus belasına dökülen kan bizim,
15 yaşındaki gelinim,
Bebek beler, oysa kendi bebek,
Yatağımda,yemeğimde, sözümde vardır,
Gelecek nesillere de beni o taşır,
Ama bıçak keskince sırtındadır,
Bir kılıf bulur kanunda,
Hafifletici verir:ağır tahrik veya namus…
O biri birkaç yılda dışarıdadır.
Temizlemiştir namusunu,
Kendini vicdanımda mahkum ederken,
Aslında Çocuklar içerdedir, müebbet yemişlerdir.
Alamazlar onun kokusunu
Hissedemezler artık sıcaklığını
Bu böyle devam etmemeli artık
Okumalı eğitmeli o birilerini
Tokatlar inmeden,
Bıçaklar,mermiler girmeden
İncecik bedenlere
Seni doğuranda ana, doyuranda anaydı demeli
Kazımalı yüreklere sevgiyi
Töre aslında böyle değil
Tahta oturtmalı anayı,kadını, eşi
Çiçek gibi korumalı özenle
Tomurcuk verir zaten en çorakta bile
Yaşatmalı,özen göstermeli
Zaten verir sana karşılıksız
Hem de tüm beklentilerini…

Mehmet vardar
20/01/2012

*şiddet mağduru kadınlara….*