Anaya Özlem Şiiri - Dogan Maden

Anam anam canım anam
Ana nedir bilmem ki ben
Ana diyenlere baka baka öğrendim
Ana şefkati nedir almadım ki ben
Alanlara baka baka öğrendim
Sen sağ kalasın
Bense senin yerine
Bir gülüşüne
Bir bakışına
Senin karşında sana
Baka baka ölmek isterim
Binlerce ana görürüm
Belki anamdır değip
Üstlerinde gözlerimi süründürürüm.
Takılmaz ki hiç birine
Belki diyorum; benzeteyim birine
Gidip sarılayım eline
“Sen anamsın” diyeyim birine “sen anamsın”
Yapamam
Hiç anamı görmedim ki
Dünya kokularını sürünsem
İçlerinden birine ana kokusudur diye bürünsem
Yapamam
Ana kokusu nedir almadım ki ben
Daha çocuktum babalar çok şey bilir diyordum
Seni sorduğumda 'dönecek yavrum dönmezse ben getiririm' diyordu
Gelmezse
Onu döv kocaman dayak at ama canını yakma olur mu babacığım diyordum
Şimdi oda gitti.
Artık kimse ana demiyor anne
Bak bende diyorum anne
Anneler günüdür tutturmuşlar
O gün her kes hediyelerle koşar evlerine
Bense koşarım mezar taşlarına anne
Mezar taşları soğuk ve titrek
Bir o kadarda ürpek
Her gece bir ana rüyalarımda
O kaçar bense arkasından ağlarım
Bazen yetişirim yakalarım
Dizine sarılır anam anam deyip ağlarım
Kahretsin tam tam ana kokusunu tadacakken
Başka zaman açılmayan kör olası gözlerimi açarım anne
Anneciğim...