Anaya Mektup Şiiri - Erol Ersoy Cesur

ANAYA MEKTUP

Jandarma oldum ana,Tuncelinin dağlarında
Bölücülere, hainlere,katillere inat
Siz rahat uyuyun korkusuzca her saat
Jandarmayım ana,şerefimle,sadakatimle,disiplinimle ve tüm azmimle
Sana,oğluma Nazlıma layık
Namludan fırlayacak mermi gibiyim

Elimde oğlumun resmi, bakıyorum, bakıyorum
Onu hatırlatan, tek o kağıt parçası, var elimde
Tam on gün kaldı, ana, sadece on gün
Hasretlikler dışında rahatım, bir de, özgürlüğüm
Her şeyi yapamıyorum burda
Senin yemeklerine hasret kaldım, mesela

İlk kez gurbete çıkmış, binlerce çocuk
Evlerinden ayrı kalmışlar, ilk defa
Ne söylenirse onu yapıyorlar, adam oluyorlar
Askerlik şart ana

Saz aldım, ara sıra çalıyorum, akşamları
Çocuklar dinliyor sazın sesini, zor bir gün öncesi
Operasyon var, görüntü almışlar

Erkenden kalktık pusu yerine, gidiyorum teröristlere
İçimde bir sıkıntı var ana, bir sıkıntı var
Rahatlamak için, fıkra anlatırken, land da
Gülerken çocuklarla, kızdırırken Dilaver’i

Bir bomba sesi, ortalık toz duman
Pusuya düştük ana
Her taraftan mermi yağıyor
Attım kendimi yere,tüfeğimle, Dilaver de yanımda
O kaya parçası, beni bağışlayan sana
Dilaver yatıyor yanımda, dokundum ses yok
Kalbinden vurulmuş garibim kapattım gözlerini
Yüzüne baktım, ağladım, bir şarjör mermi sıktım dağlara
Melek gibi de bir çocuktu, korkusuzdu keleşin üstüne giden, bir yiğit
Dua et ana, dua et çocuğa
Bu günlük bu kadar, ölmedim yine, komandoyum Tunceli’nin dağlarında
Oğluma anlatma bunları bir de Nazlı’ya
Onlar beni yine, Marmaris’te asker bilsinler
Kınalı ellerinden öperim, oğlun jandarma