ANAYA HASRET
Güneş doğmadı bu gün,
Biçare göz kapaklarıma,
Dünyayı görmesi için.
Sabah olmadı ki kurtlaydım,
Korku dolu rüyaların içinden..
Emeline kavuşamıyordu bir türlü,
Mürüvveti kısıtlanmış kirpiklerim.
Değemiyordu birbirine dudaklarım,
Anlatsın birer,birer dostlara,
Bilinsin çektiğim ızdıraplarım
Bir illet oluşmuştu çaresi yoktu,
Bir teselli verecek insanlar bitti,
Ana gitti,baba gitti,Dost bitti.
“Köpekler olmasın” derler
Ana gibi dost bulunmaz mı meğer,
Gurbetlerden sılaya kadar
Her sözü bin hayat,görünüşü gülizar,
Ey ana sensiz yaşam ne kadarda zor,
Kirli çarşaf,yırtık şilte gel de gör.
Nihayet son buluştu,bu korkulu rüya
Masmavi bir havada,güneş doğarken…
06,02,1974 - Silvan
Selahattin Ölmez
Kayıt Tarihi : 19.6.2005 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!