Anaya Bak Kızın Al Şiiri - Mehmet Şahan

ANAYA BAK KIZIN AL

“Anasına bak kızını al,
Astarına bak bezini al!”

Asırlarca söylenmiş,
Yıllar yılı demlenmiş!
Bak atalar ne demiş:
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Kimi aşın pişirir,
Kimi başın şişirir!
Kimi yaşın devşirir,
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Kimi başın eğdirir,
Kimi göğe değdirir!
Kimi kaftan giydirir,
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Kimi yerin sin eder,
Kimi derin kin eder!
Kimi birin bin eder,
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Kimi gariban olur,
Kimi Mihriban olur!
Kimi de mihman olur,
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Kimi ar’da nar olur,
Kimi narda har olur!
Kimi darda yâr olur,
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

Pir-î Fâni sen de mi?
Tuttun özünde demi!
Atasözün gündemi:
“Anaya bak kızın al!
Astara bak bezin al!”

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
15.05.2022 – KİLİS