Anaya Ağıt Şiiri - Mehmet Fatih Başhan

Can anam gün olur, yadıma düşer,
Uğruna türküler yakasım gelir.

Cennet, ayakların altında imiş,
Bulsam, ayakların öpesim gelir.

Ana, ne büyülü kelimeymişsin,
Her nefeste tekrar edesim gelir.

Yokluğun ok gibi saplı böğrümde,
Böğrümü her daim dövesim gelir.

Toprağa verdiğim gelir aklıma,
Senle kabirlere giresim gelir.

Her çileyi tattın karabahtlanam,
Bahtsız analara koşasım gelir.

Açmadın derdini, kan tükürdün de,
Kızılcık şerbeti içesim gelir.

'Köpekler de ana olmasın' derdin,
Kıymetin milyon kez bilesim gelir.

Tütün diker, kalkıp ekin ekerdin,
Gördüğüm başağı sevesim gelir.

Yamar üstümüzü, ters yüz ederdin,
O günlere tekrar dönesim gelir.

'Ha yavrum, çalış ha dersine' derdin,
Kitap dolusu düş kurasım gelir.

Beş kardeş bizlere kol kanat gerdin,
Nasırlı ellerin tutasım gelir.

Ana, ne kıymetli mücevhermişsin,
Bulsam, on parmağa takasım gelir.

Öksüz kaldık şimdi sensiz be anam,
Göz göz göynür içim, salasım gelir.

'Ana gibi yâr olmazmış' derler,
Sana yârlar feda edesim gelir.

Rüzgar bazen senin kokun getirir,
Taa ciğerlerime çekesim gelir.

Düşümde ahşaptan, yemyeşil bir köşk,
Billur sesin her an duyasım gelir.

Bir gün çıksan gelsen belki karşıma,
Ömrümü ömrüne katasım gelir.

Bilirim, yaşanmaz hep bu hasretle,
Aldığım her nefes bir hasım gelir.

Ağıt kesmez acım, her ne desem de,
Taç edip başıma takasım gelir.

(09.02.2007,İstanbul)