Anatomimin Dansı Şiiri - Nürgül Ocak

Ey iskeletimin, aziz kemikleri
Bedenimin altında şâha mı kalktın?
Bil ki! Gölgen altında soluklanır organlarım
Göğsüme binmiş, yağ dokusunun ardında
Kaburgamdan beşikte, acılarını mı uyutur kalbim?

Bronşlarımın, geçit vermez sisinde, ciğerlerim
Bir sigara izmariti kadar ezik nefesim
Aortumun deli coşkusunda, kızıla boyanır tüm damarlarım
Beynimin, sessiz düşünce akışında,
Pek de nazlıdır, sağ lobumda
Çırpınıp duran duygularım…

Ah, hücrelerimden oluşan ordunun mareşâli
İki nöronumun dudakları arasında, tüm yaşam faaliyetlerim
Dinle! bedenim
Eklem aralarımı, harekete boğan su keseciklerim
İki uzvumu birbirine küstürme
Yaralanıp, kan yaşlarını dökme
Sinir yumaklarım, narin yüzüne bakıp da söyle!
Öylesi bir işçilikle ağ örersin de, koruman altındadır tüm hissiyatlarım

Yüreğimin ortaklığında, el ele hormonlarım
Bir ergen gibi, gülümseyip durur gönül kıyılarım
Şiddetinde aylık sancıların, kutsallığındadır can taşımanın
Ve dirildiği sol kaburgasında atmaktadır canı, omuz dayamaktadır cananı

Sağımda tahtında, saltanatındadır kara ciğerlerim
Karın boşluğumun, başı boşluğunda tüm akut ağrılarım
Her aşkta kıvranan, midemin acı senaryolarında
Yemek boruma tırmanır, yakıcı seller

Böbreklerimin süzgün bakışlarında
Dallanır, budaklanır yolları boyunca
Zehrimi ayıklayıp da, koyuna vuran taşlarca
Ter döker, sularda akmak uğrunda

Leğencik kemiklerimin gülümseyen cazibesinde, incelir belim
Sevinir fiziğim
Anatomimin dansındadır tüm yaşantım
Ve görünmezliğine kılıf bulur ruhum, asil olan canım!

12.01.2013
NURGÜL OCAK