Anason kokan geceler Şiiri - Hakan Tırlık

Ey yüreğimin delisi sevgili
Anason kokan bir gecede yazıyorum sana bu sözleri
Şimdi ne susturabilir beni
Ne durdurabilir ağlayan bu gözleri
Bu gece kalemim
Yaydan çıkan bir ok gibi
Ama bu defa hedefini buldu sanki
Öyle bir sapladı ki yüreğime yokluğunu
Nefesim kesildi
Kendimi kandırıyorum
Diyorum hep bu son bu son
Ama yine burnumda o keskin koku anason
İçime çektim mi
Nerdeysen tutup çıkarıyor seni
Oturtuyor karşıma
Sen susuyorsun ben susuyorum ...
Nasıl yürüyeceğim bilmiyorum sensiz bu yolu
Adını anmak istemediğim ölüm
Ya bulursa bizi
Ya tutup alamazsam Azrail'in elinden seni
Yavaş yavaş beynimi ele geçiriyor düşünceler
Geçmişten kalan keşkeler
Oluyor türlü işkenceler
Kadehteki anason mu yoksa çaresizlik mi
Başımı döndüren
Nedir bu beni milim milim öldüren
Katlanıyordum mesafelere
Alıştığımı düşündüğüm
Kendime hak verdiğim çok zaman oldu
Ama böylesine alışmak ne mümkün
Hiç görememek seni
Hiç hissedememek
Zor be zor işte
Ben nerde olduğunu bilmek istemiyorum
Ne aradığımda bulmak
Ne de senin yanına gelip susmak
İstemiyorum işte sevgili
Ey yüreğimin delisi
Son kadehide bitirdim
Ama ne yüreğim sustu
Ne de kalemim yazmaktan bıktı
Yüreğim yoruldu
Ve simdi
Bedenim ruhum hayallerim yorgun
Ne kadar suskun olsa da dilim
Kalemim yorgun
...