Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası İstanbul
Kiminin sevgilisi oldun,
Gönlündeki tahta kondun.
Kiminin türküsü oldun,
Söylendin,söylendin durdun.
Haliç'inde akşam güneşi,
Parklarında çocuk neşesi,
Güzelliğinde var yaradanın eli,
Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası İstanbul.
Taksim'de insanlar karma karışık
Sevgililer kolkola gönüller barışık
Olmamak mümkün mü sana aşık?
Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası İstanbul.
Selimiye'de tatlı bir huzur
Martıları peşine takmış güzel bir vapur
Mutluluğun resmini görünce; içime doluyor bir gurur
Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası istanbul.
Atalarımızdan bizlere emanetsin
Kirlenmek olamaz senin kaderin
Sana sahip çıkacak bunca sevenin
Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası İstanbul.
Ben avare bir şairim; çok uzak yoldan geldim
Sen benim gözbebeğim,medeniyet beşiğim
Al benide kollarına,dizlerinde uyumaya geldim.
Anasızların anası,kimsesizlerin yuvası İstanbul.
Kayıt Tarihi : 22.4.2006 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!