Anasız Şiiri - Yusuf Miskini

Anne...
Ne acı söz.
Anne,
Umutsuz bekleyiş ve çile.
Anne ve umur.
Haysiyet ve onur...

Anne...
Küçük çocuklar gördüm anneli.
Hepsi benim yaşımda.
Anne ve kızıl süt.
İstanbul ve ihanet.
Mahkeme ve giyotin.

Koparıldı çocuk anneden,
Anne ile çocuk arasına dağlar girdi.
Anne yaşarken ölü,
Ölüyken yaşayan.

Çiçeklenmeden kurudu,
Bir yıl sürdü süt gölü,
Anne...
Kurumuş çiçek ve gözyaşı.
Sonsuz keder ve kopuş....

Bu, bir hüznün çağıldamasıdır.
İnlemesidir kayadibinde.
Çocuk, dizi yaralı.
Yırtık çantalı,
Anasız ve babasız.
Çocuk, bir başına,
Yalnız...