Anarşist Şiiri - Hasan Hüseyin Özer 2

Yasa dışı bir eylem içerisindeyim yine,
Tanığım yok, örgüt de değilim.
Tek başımayım.
Silahımın varlığından haberim yok,
Zaten beni de vurmuş bir ok.
Zaafların en büyüğünde buldum kendimi,
Bir ateştir sardı sinemi.
Slogan sesleri yükseliyor içimde,
Damarlarımda akan kan karşı geliyor rejime.
Ellerinde boyalarla, iki güruh çatışıyor sürekli,
Mahkeme duvarını andıran suratımda.
İlki kocaman bir gülümseme çiziyor sana bakarken,
Siliyor diğeri henüz o bitirmeden.
Bir silaha sarılınır böyle durumlarda,
Kalemi seçiyorum genelde.
Diyor ya şair,
Sevgisizliğin dayatıldığı coğrafyalarda,
Aşk şiiri yazmak başlı başına başkaldırmaktır.
Başkaldırıyorum ben de,
Kendi içimdeki benlerle.
Sormadan da edemiyorum,
Ne yani şimdi ben devrimci mi oldum,
Yoksa hala aşka inanan bir gerici miyim?
Sahi ne fark eder?
Sokağa çıkınca anarşist benim adım.
Kim bilir kaç kirli mahkemede yargılandım,
Kaç kişi yargılamadan kırdı kalemimi?
Düğmeleri yanlış iliklenmiş bir gömlek sırtımda,
Kesilmiştir cezam, biliyorum, ne yapsam düzelmez.