Anarşi Şiiri - Emin Alsancak

Yalnız ve sadık gölgem
Geceye bir anarşi bıraktık yine
Kaldırımlarda biraz korku,
Biraz da hayransı bir bakış.
Şehir şükrediyor haline...

Bir cezadır insanoğluna dünya
Gün sayabilmek bir ödül
Ne yıkılmaz bir duvarmış
Önce dikil kalbimin önüne
Sonra kendin gömül...

Onu düşlerken dalarsan uykuya
Gözlerini açtığın yer cennettir
Aklına bir şömine kurmadan,
Yok edemezsin kartondan aşkları
Unutabilmek ne büyük nimettir...