Anarken Şiiri - Bahattin Tonbul

Rüyalarımda yoksun
Biliyorum sonsuzlukta geziyorsun
Ben görmüyorum ama
Sen bizim ne hallerde olduğumuzu
Çok iyi görüyor biliyor hatta
Bizi oralardan net izliyorsun
Görülmeden

Olsun sen gittikten sonra
Ağabeyin çocukların geldi ağlaştık peşinden
İlk önceleri inanamadık yokluğuna
Alışmıştık hasta haline,öyle kalmana da razıydık
Hiç isyan etmedik inan
Sana bakmaya kafamıza koymuştuk
Yılmadık, ne ben nede çocukların
Sana hizmet etmemiz zevkti adeta hepimiz için
Tanrım anladı işte o an sevgimizi
Dayanamadı çektiğin eziyete
Alıp yanına götürerek kurtardı tüm acılardan
Seni
Bunu şimdi anlıyorum
Yaşadıklarımızı ve yaşadıklarını anarken
Bahattin Tonbul
9.9.2009