Ananın elini öptüm... Şiiri - Ahmet Kurnaz

Ananın elini öptüm dün,
Anamızın.
İçim titreyerek.
Sende kaç kez öpmüştün o elleri,
Bayram sabahlarında,
Bayram harçlığını bekleyerek
O eller sarmıştı seni kundağa,
Saçlarını taramış,
Okul önlüğünü giydirmişti,
Yumuşacık dokunuşlarla.

Sokağınıza girdim ürpererek.
Kim bilir kaç kez girmiştin o sakağa.
Kaç günün akşamında,
Oyunlardan kopmuştun.
Ayak izlerini görür gibiydim,
Bazı gün döktüğün gözyaşlarıyla,
Hala ıslak gibiydi.
Karşı evin duvarlarında
kahkahaların çınlamaktaydı.

O demir bahçe kapısından,
Kaç kez girip çıkmıştın.
Ellerin bazen kışın soğuğunda,
Bazen yazın sıcağında,
Kaç kez açmıştı o mandalı.
Ve o kapıdan son çıktığın günü düşündüm.
Beyazlar içinde,
Başında kırmızı duvak.
Ağlayarak.

Okulun bir mabet gibi duruyor karşımda,
Genç kızlığını düşünüyorum,
Okul üniformasının içindeki seni.
Geçtiğin yollara sevdamı serdim.
Baktığım her yere kaç kez,
Değmişti gözlerin.
Şu karşı bakkaldan neler almıştın kimbilir.
Okul harçlığınla.

Şimdi sensizlik kokuyor buralar,
Hayallerin toz bulutları gibi asılı zamanda.
Ben,bir boşlukta sallanmaktayım.
Doğduğun bu yer,neler doğurdu içimde.
Ne fırtınalar yaşadım bir bilsen.

Ananın elini öptüm dün,
Anamızın,
İçim titreyerek