Anandan Selam Var Şiiri - Mehmet Dumanlı

Bir yolcu kalkmışta geliyor,
Toz bulutunu katmışta geliyor,
Masmavi gökyüzüne inat,
Atına kanat takmışta geliyor,
Ulaşılmaz ufuklara inat.
Kan ter içinde kalmışda geliyor.

Belli ki uzak yollardan gelmiş,
Bu bilinmez yolcu ve at,
Bu acelecilik niye,
Hayırdır inşallah,
Neye murat.

Terler akıyor yolcunun şakağından,
Terler akıyor yanağına,
Oluk oluk,
Belli ki çok yorulmuş,
Rengi ise soluk,
Ben deyim yirmi,
Sen de otuz,
Yaş daha kemale ermemiş,
Yada
Daha çocuk.

At desen sırıl sıklam,
Sırtından çıkan buhar ise,
Buram Buram.
Sanki diyor daha gitmem,
Burada duram.
Balçık sıvanmış dizlerine,
Yorgunluk ise binmiş gözlerine.

Yolcu indi atın üzerinden,
Tozlar döküldü üzerinden,
Ayağını baslı yere kavice,
Sanki dünyayı indirdi üzerinden.

Yürüdükçe büyüyor gibi,
Gözümde büyümeye başladı,
Garip! hanginiz diye söze başladı.
Herkes birbirine bakarken,
Yorgun gözleri parlamaya başladı.

Ana yurdundan geliyorum,
Ana yurdundan,
Ana ocağı, ana yurdundan.
Selam getirdim, selam,
Garip’ e anasından,
Selam getirdim selam.

Garip, garipleşti birden,
Yığılıverdi olduğu yere,
Sadece bir ses duyduk ağzından,
Anam nasıl diye.

Şimdi terleme sırası Garip’ e geçti,
Görülen o ki çok derelerden geçti,
Tozlu yolları, soğuk suları gördü,
Lakin!
Susuzluktan dili damağına vurdu.
Soğuk sular içmiş gibi,
Yutkundu yutkundu.

Tekrar sordu anam nasıl diye,
Yolcu rahatlamış olacak ki,
Gayet sakin,
Dedi ki meraklanma sakın,
Seni çağırıyor yanına,
Belli ki ananı göreceğin gün yakın.

Hadi öyleyse durma gidelim,
Gül yüzlü, gülen gözlü,
Yufka yürekli, eli nasırlı,
Anama gidelim.

Gidelim dedi yolcu gidelim,
Yolcu yolunda gerek,
Selamı ulaştırdık yerine,
Senide anana götürek.

Garip ile yolcu yola koyuldu,
Bir toz bulutu getirmişti yolcuyu,
Garip’le yolcu yine,
Bir toz bulutunda kayboldu.

Anaya giden yollar çok kısa olur derler,
Doğrudur, ana bir başka,
Anadolu’da ana bir başka.
Ana, Anadolu, anamın yolu,
Yolların en güzeli,
Ana yolu.